عاقبت روزی...

عاقبت روزی...سنگ فرش خیابان را ...لاله پوش می کنم...

از اینجا تا به تو رسیدن را...قدم به قدم...لاله ای خواهم کاشت...

نفس به نفس...ترانه ای خواهم سرود...

بوسه ای خواهم زد این لحظه ی بی نظیر را...

عاقبت روزی...از درخت انتظار ...

 ( بودنت )را...

خواهم چید....

بدون شرح...

با تو گفتم بیا...

که زندگی ام باتوست...

گفتم دیوانگی های مرا...

نقطه به نقطه...سطر به سطر...

چون غزلی سپید...سر بکش...

گفتم بیا...وتو...

در شیارهای دو خط

دل نوشته

ناهمگونی غریبی ست...

وقتی با طلوع صبح به خواب می شوی...

و با کبود شدن اسمان دلت بیدار...

وقتی تیشه به ویرانی ریشه هایت می بندند...

و در دگرگونی احوال تو...

احساس را به اتش می کشند...

ناهمگونی غریبی ست...

وقتی به یک نغمه ی دل انگیز دچار می شوی...

وقتی مجالی نمی دهند...

حتی برای سرودن غزل تنهایی دلت...

نا همگونی غریبی ست...